Duruşundan yılların yorgunu olduğu belliydi. Heybesinde tüm mutlulukları kovacak kadar hüzün ve keder taşıyordu. Yerden yere vurulan her kesimin yaralı yüreğindeki cesaretti onun adı. Umutsuzlukta unuttu, yenilgilerde zafer. Bir demet ışıktı, gözleri ışığa susamış hücredeki ayakları prangalı mahkûma. Zirvesiydi direnişin ve onurun. Ve türküsüydü gidenlerin... karanlığı yırtarcasına hıçkırıklar içinde ağlayan bir genç kızın, `ne zaman döneceksin sevgili?` sorusundaki zamana yenik düşmüş yorgun savaşçısıydı. Baştan aşağı kavga ve başkaldırıdan ibaretti o...