Kumrudur her insan bir parça. Dünyanın en aşka inanmayan insanı da olsanız, kalbin sadece kan pompalayan bir organ olduğunu da düşünseniz, derinlerde bir yerde asla silemediğiniz anıların bir kahramanı vardır veya asla silemeyeceğiniz anıların kahramanıyla henüz tanışmamışsınızdır.

Öyle deli sever ki kumrular; eğer olur da göçerse eşleri sonsuzluğa, sonsuza dek onları beklerler, vazgeçmezler. Kalplerindekinin yokluğunda, bütün yağmurlara onlar tek başlarına katlanırlar. Uçmaları gerektiğini bilirler devam edebilmek için ama takılıp kalırlar yitirdiklerinde. Kanatlarını sarabileceği ya da kanatlarına girebileceği sevdiği artık yoksa o kumrunun, yağmurun damlaları değil; karın dondurucu tanelerine bile yalnız katlanırlar, aşk için. Yeter ki yağmur sevdiklerine değmesin...