Kıpırtısız seyrediyordum onları. Yakındaki adam birden ayağa kaktı. Bana doğru geldi. “Merhaba, benim adım Raskolnikov.” dedi. “Habersiz geldiğimiz için özür dileriz. Ancak bu gece senin için zor bir gece ve seni yalnız bırakmak istemedik.” Ufak bir nefes sesiyle birlikte tebessüm ettim. “Hoş geldiniz.” dedim tereddütle. “Diğer misafirlerimiz kim? İsimlerini öğrenebilir miyim?” Raskolnikov başıyla onayladı. Hafifçe yan döndü. Eliyle, yakınında oturan genç adamı işaret etti. “Bu genç arkadaşımızın ismi Julien Sorel. Koltukta uzanmış bulunan arkadaşımız da Oblomov.”