Uzun yıllar önce herkese, her şeye sırtımı döndüğüm, bunalımlarla kıvranan benliğimi
durgunlaştıramadığım ve kaçmak, kurtulmak, saklanmak için çalışmayı gönüllü, isteyerek
seçtiğim o doruklardaki Dağ Kasabası’na, soğuk, nemli ve yağmurlu bir sonbahar günü
ulaştığımda baban karşılamıştı beni.
*
Yediğim lokma korkudan
Gitmeyecekse boğazımdan ve
Her gece korkunç rüyalarla uyanacaksam
Varsın çıksın her şey çığırından
*
Doğan Güneş’in Ülkesi; Japonya...  Nippon Koku ya da Nihon Koku. Doğu Asya’nın ada
ülkelerinden biri...
*
Kimigayo’nun dünyanın en kısa ilahilerinden biri olmasına karşın halen modern Japonya’nın

ulusal marşı olmayı sürdürdüğünü söyledim, sonra kısa bir süre durdum, yorulmuştum, derin
soluklar alıp verdim ve Kimigayo’nun dizelerini söylemeye başladım:
Senin saltanatın
Bin nesil,
Sekiz bin nesil
Boyunca sürsün
Ta ki çakıllar
Kayalara dönüşüp
Yosunla yemyeşil olana dek...
*
En karmaşık kurgularla, inanılmaz olaylar içerecek şekilde yazılmış öykülerin, hikâyelerin,
anıların, romanların, gerçek yaşam kesitlerini yazan gazetelerin üçüncü sayfalarında yazılan
gerçek hayatların yanında basit, masum, hafif ve çocukça kalabildiğini söyleyen herhangi
birisine, kim, ne diyebilir ki!