Ondan bahsetmek gözlerimi dolduracak, biliyorum. Lakin birilerine anlatmazsam unutmaktan korkuyorum. Sürekli sürekli konuşmak, anlatmak istiyorum. Aylardır dünya bana hiç nazik davranmadı. Hayat sanki bütün silahlarını toplamış; atom bombaları, balistik füzeler ve insafsız hava araçlarıyla üzerime üzerime geliyor. Deliriyor muyum acaba? En kolay çözüm bu sanki. Rüyalar hayatıma çelme takmaya devam ediyor. Düşüyorum, kalkıyorum, düşüyorum, kalkıyorum.

Her yanım yara bere. El uzatanım yok, dertten anlayanım yok, tüm yüzler yabancı. Ve en ağırı da ne biliyor musun? Sendeleye sendeleye de olsa, o karanlık rüyalarda yürümeye mecburum.

Kaçamıyorum. Kaçamıyorum. Kaçamıyorum. Kaçamıyorum. Kaçamıyorum. Kaçamıyorum. Her yanımdan sarıyor beni, her yanımdan! Çok korkuyorum. Dünya boğazıma çöktü. Nefes almama izin vermiyor. Zorlanıyorum. Yalnızlık öyle pis bir canavarmış ki bir an bile yalnız bırakmıyor beni. Elim kolum bağlı sanki. Kaçamıyorum!