Dedemin hakaretlerine, nenemin iğrenç bakışlarına, babamın ilgisizliğine ve annemin de benimle birlikte aynı acıları çekmesine alışmıştım ama benden bir yaş küçük 7 yaşındaki halamın okula gitmeye başlamasına bir türlü alışamamıştım. O her sabah amcamla okula gidiyor, ben ise herkes tarlaya gittiğinde ev işlerini yapıyordum. Halam sanki bana nispet yapar gibi çantasından kalemini, defterini çıkarıp ödevlerini gözümün önünde yapıyor, defterine yazdığı yazıları sürekli yanımda okuyordu.

Okul arkadaşlarını hep merak etmişimdir. Ata bakan Ali, ipi tutan İpek, kitap okuyan Ayşe, ılık süt içen Işık. Dedem beni de okula gönderseydi, bende hepsiyle arkadaş olacaktım.