Fark Etmiyoruz,
Bizlere Hayat Diye Giydirilmiş Zırhın,
Aslında Bizim Kefenimiz Olduğunu,
Hiç Fark Etmiyoruz.
Bir Kaç İşğüzarın Çizdiği Sınırlarla,
Ufkumuzu , Düşüncelerimizi
Ve En Kötüsü Hayallerimizi Sınırlıyoruz.
Bu Hayat Bizimse Ki Öyle.
Öyleyse Niçin Başkalarının Çizdiği Hudutlarda,
Yaşayamıyacağımızı Fark Etmiyoruz ?
Devriyeleri Hudut Boylarımızı Tutmakta,
Namus ,Ahlak ,Erkeklik Diye,
Üstünlüğünün Üssünü Kurmakta.
Oysaki Bizler Eşit Ordulara, Yaşam Haklarına Sahibiz,
Ama Fark Etmiyoruz.
Farkına Varın İstiyorum,
Çiçeklerden Güzel Gülüşünüzün.
Dünya Kurulduğundan Beri,
Havva Anamızdan Ötürü Süre Gelen Özünüzün,
Farkına Varın İstiyorum.
Evinde Dayak Yiyen,
Baba Evinde Ve Toplumda Ötekileştirilen,
Sokakta, Dolmuşda Katledilen,
Erkek Üstünlüğü Zırvalıklarıyla Yitirilen,
Susan, Sinen, İhanet Gören ama İhanet Etmeyen,
Her Kadın Benim.
Haksızlıklıklarını Dert Ederim,
Ana Benim, Bacı Benim, Kadın Benim,
Fark Edin.