Orhan Gencebay’ın, Müslüm Gürses’in sesi tütün gibidir. Gencebay’ın, Gürses’in içe işleyen buğulu sesinde, tütün sarısı hüzünle, ateş mavisi öfke, yan yanadır.

Sezen Aksu’nun, Ajda Pekkan’ın sesi, kola gibidir. Aksu’nun, Pekkan’ın sesinde, neşenin, oynaklığın, güneşin kırmızılığı ile ölümün, hüznün, gecenin siyahlığı, iç içedir.

“Doğulanmış Akdeniz hüznü”nün kırılganlığında, imkânsız aşklar yaşayan bir toplumun yakın tarihinde, şarkılardan kurulu bir geçmiş vardır. Şarkıların izini sürmeden bir toplumun ruh ve kalp iklimini belirlemek oldukça zordur.