Epik destanların ortaya çıkış zemini, soy, boy gibi kültürel süreklilik veya benzerliklere sahip toplulukların üstünde onları ortak bir kader, tasa, sevinç, kıvanç, ülkü, ilke ve yasa etrafında birleştiren kahramanların başarılarının veya hayatlarının hikâyesidir. Bu edebi türün tematik özellikleri bir yanıyla, ulusların “Kahramanlık Çağı”ndaki uluslaşmalarının hikâyesi iken diğer yanıyla da daha sonraki dönemlere sözlü olarak oluşturulup nakledilen edebiyatın doğası gereği, geçirdiği bütün değişim ve dönüşümlere rağmen “Geçek” olduğuna inanılan adeta sözlü tarihleri olarak algılanmalarıdır. Bir başka ifadeyle destanlar, milletlerin ruhundan çıkmış olup milli benliği, değerler sistemini, yaşanan coğrafyayı aksettiren ve bir kahramanın etrafında oluşan uzun manzum, mensur ve manzum-mensur karışık eserlerdir. 

Türk tarihini nazma çekerek destan şeklinde ifade etme yolunda uzun yıllardır gayret gösteren, Akozan mahlaslı Mustafa Kaya’nın elinizde tuttuğunuz, HAKANNAME adlı eseri bir ilki oluşturmaktadır. Bildiğimiz kadarıyla Türk edebiyatındaki epope tarzı eserler içinde Türk tarihinin bütününü destanlaştıran ilk çalışma budur. Bu yönüyle de bu çalışma son derece önemlidir. Bir başka ifadeyle yaklaşık yüz yıldır, Türk tarihini destanlaştırma faaliyetlerinin ilk bütüncül eseri ortaya çıkmış bulunuyor. Bu süreci, büyük üstad M. F. Köprülü’nün “İlmi nesiller tamamlar” aforizmasına uygun bir söyleyişle ifade etmek gerekirse, bir milletin epopesini de ancak nesiller tamamlayabilir.

Bu bağlamda Mustafa Kaya’nın veya muhtemelen Kürşad’ın “Karaozan”ından kinaye, Akozan’ın HAKANNAME’si ortaöğretim gençliği başta olmak üzere Türk gençliğine Türk tarihini öğrenmede ve özümsemede bir kılavuz niteliğindedir. Dahası, Hakanname’nin rehberliği sadece dünü, geçmişi veya tarihi nazımla ifade etmekle yetinen bir metin değildir. Dikkatli bir okuyucu onun satır aralarında bugüne, yarına ve yarınki geleceğe ışık tutan işaretler verdiğini de görecektir. Zaten gerçek bir epopeden de beklenen budur.