Ben bile bile onun okyanusunda boğulmaya geldim.

Ay, o gece olduğundan daha parlaktı. Gece o gün olduğundan daha koyuydu. Yıldızlar mı, o gün hiç yoktu. Sadece ay ve gece vardı, Ay olmazsa gecenin anlamı olmazdı. Gece olmasa ay belli olmazdı. Birbirlerine bağlılardı. O gece bir çocuk bir kızı sevdi. Kız da onu sevdi. Ama söyleyemediler. İkisi de gece ve ayı izledi. İkisi de sustu. Sonra birbirlerinin gözlerine baktılar. Ne kadar gece ve aya benziyorlardı. Biri olmazsa diğeri buharlaşıp gidecek gibiydi. Mavi olmazsa yeşil yeşil olarak kalacaktı. Yeşil olmazsa mavi yalnız kalacaktı. Ama Turkuaz nasıl güzel bir renkti...

Geçmişimden kaçarken onun ormanında kaybolmuştum.