1970’li yıllar, Türkiye siyasî tarihinde en çalkantılı dönemlerden biridir. Bu dönemde 12 Mart sürecinden çıkışla birlikte sivil siyaset, CHP-MSP Hükûmeti ile tekrar başlamıştır. CHP-MSP hükûmeti döneminde 1974 Genel Af Kanunu ve Kıbrıs Barış Harekâtı gibi önemli iki hadise gerçekleşmiştir. 1975’ten itibaren ise Milliyetçi Cephe iktidarları döneminden başlayarak 12 Eylül darbesi ile sonlanan süreçte özellikle aşırı politizasyon ve ideolojik kitlelerin militan mücadeleleri döneme damga vurmuştur. 1970’lerin ortalarından itibaren görülebilecek diğer baskın tema ise devletin egemenlik ve karar kapasitesindeki fragmantasyondur. Tüm bu olgular, bu dönemi Carl Schmitt’in üç adet düşmanlık formu üzerinden Türkiye’nin 1970’li yıllarına bakmayı önermektedir. Bu doğrultuda “iç düşman”, “dış düşman” ve “mutlak düşman” tipolojileri ekseninde Türkiye siyasî tarihinin en çalkantılı döneminin izini sürmektedir. Bu kritik dönemi kronolojik bir tarihsel anlatı biçiminde değil de Schmittyen kavramsal okuma ekseninde anlamaya çalışmak hem tarihsel olgulara yeni bir yorum getirmeyi hem de dönemin dinamiklerini kavramayı güçlendirecek bir düşünsel şablon çıkarmayı sağlayacaktır.