İlkay yaşamından kesitler, küçük öyküler anlatmaya başladı. Mine o neşenin kaynağındaki gizlerin yavaştan aralandığını gördü… İlkay’ın ailesini tanıdıkça, yıllar önce işlediği, her yaprağını farklı renklerde ipliklerle işlediği gül demetlerinden oluşan on iki kişilik satranç masa örtüsünü anımsıyordu. 
“Söz vermiştin yazacağına Minecim. Her hayat bir romandır. Öyküsü anlatılan insanlar kalıcı olurlar derdin… Hani benim hikâyem?”