Seyircinin de tıpkı oyuncu gibi etkileşime dâhil olması, katılımcı olmasında etkendir. Sınırsız hayal gücünün ve bilinçaltının teknolojik araçlarla sahneye aktarımı, pek çok sanal donanımlarla günümüzde artık mümkün olabilmektedir. Sanal para, sanal kimlik, sanal eğlence mekânları, sanal görüşme odaları hatta sanal ülkelerin bile kurulduğu "yeni dünya" düzenine geçişte Covid 19 adlı virüs nedeniyle pandemi koşullarında yaşam, hayat tarz­larını epey değiştirmiş ve önünü açmıştır. Bu donanımların kullanılmasının dezavantajı, maliyetinin yüksekliği olsa da, pek çok tiyatro grubu ülkemizde ve dünyada kendi bünyesinde programcılarla tasarımlarını sanal gerçeklik düzlemine aktarmayı başarmıştır.
Seyircinin, oyuncunun, zamanın, mekânın, metnin, ışık ve dekorların tek tek anlamının artık sanal boyutlarda ele alınması, dramaturjilerin ve kavramların sentezlenmesini sağlamıştır. Farklı disiplinlerle yeni bir mekanizmanın içinde değerlendirilen tiyatro sanatı da sanal gerçeklik, mesafelerin ve zamanın ortadan kaldırıldığı özel bir boyutla, gelişen ve hemen her gün eklemlenen yeni teknolojik unsurlarla başka evrenlere açılan bu yolda dönüşmüş ve dönüşmektedir.