Gece yarısının huzur dolu sessizliğini yoğun bakım servisinden gelen sesler bozuyordu. Bu sesler, Bursa’nın en meşhur özel hastanesinden geliyordu. Hastane ününü, tıp alanındaki başarılarının yanı sıra, dikkat çekici, ilginç mimari yapısından almıştı. Diğer emsallerinden en önemli farkı, mimarisinde betondan çok cam kullanılmış olmasıydı. Hastanenin, odaları birbirinden ayıran duvarları ve koridorları camdan oluşuyordu. Hastanenin her katı, bu camlar sayesinde sanki bir elmas gibi ışıl ışıl parlıyordu. Şimdi nam-ı diğer bu elmas hastanenin bir odasında büyük bir hüzün ve aşk vardı.