Freud, gözlükleri burnunda, keskin bakışlarıyla çevresini süzüyorken, Dostoyevski ise solgun yüzü ve derin çizgileriyle, içsel sıkıntıları yansıtan bir görüntü sergiliyordu. Aynı masaya doğru yöneldiler.

Freud, Dostoyevski’ye bakarak içten bir gülümsemeyle, “Görüyorum ki aynı masaya oturacağız. İsmim, Sigmund Freud.”

Dostoyevski, Freud’a baktı ve nazikçe yanıtladı. “Ben de Fyodor Dostoyevski. Tanıştığıma memnun oldum, buyrun oturalım.”

Oturdular, Freud gözlüklerini temizlemeye başladı ve “Yolculukları sever misiniz?” dedi.

Dostoyevski, hafifçe başını salladı. “Evet, severim ve bu yüzden sık sık yolculuk yapıyorum. Fakat bu defa biraz başka...