Önce gölgeler yüreğimize, sonrasında kahramanlık türküleri. Kendimizi kaptırmış gidiyorduk doludizgin, kelimeler karmaşa yaratmıştı görünürde. Bir zaman kelimelerin tanifiyle uğraştık. Düz anlamlarını biliyorduk, okullarda öğrenmiştik ama ıstılahi manada ne denilmek istendiğini tartıştık. Meğer elastikiyeti varmış bunların da, ne kadar çekersen çek her bir tarafa uzanırmış. Gel zaman git zaman kelimelerden evler yaptık kendimize, başımızı sokacağımız bir çatı. Şimdilerde güvenliğiyle ilgiliyiz. Ne de olsa kendi eserimiz, pek öyle ahım şahım denilmese de...