“Evet ulu efendim, ama bizim bir görevimiz var.”
“Neymiş göreviniz?”
“Tepe’nin sırrını korumak.”
“Merak ettim şimdi. Nedir bu Tepe’nin sırrı?”
“Onu bilmiyorum efendim, doğrusu kimse bilmiyor.”
“Peki bilmediğiniz bir şeyi nasıl koruyacaksınız?”
“Şöyle anlatayım efendime; Bizim köy bir tepenin yamacında kuruludur. O tepenin bir sırrı olduğu nesilden nesile söylenegelir. Kadimden beri babadan oğula, anadan kızına nakledilmiştir. Ama ne olduğunu kimse bilemez. Bilinen bir şey vardır, o da bu sırrın bir gün mutlaka açığa çıkacağına olan inanıştır. Belki bin yıl belki de iki bin yıl sonra. Biz göremeyiz belki ama torunlarımızın torunları, onların torunlarının torunları mutlaka görecektir.”