Tehlikeli İlişkiler bir entrika’nın öyküsüdür. Entrika çevirmek her zaman birini bir şeye “inandırmaktır”; her entrika yalanlardan oluşan bir yapıdır; entrikaya inanmak öncelikle insanların etkilenebileceğine inanmaktır.
Tehlikeli İlişkiler’in anekdotik bölümü çoğu zaman bu yapıtın çağdaşı ya da ardılı olduğu erotik küçükleri düşündürür; bu entrika Crébillon, Nerciat, Sade’da gördüğümüz entrikalara benzer; özgünlük baskı aracının artık güç değil ikna olmasında yatar. Yalan baskının sadece en ince aracıdır: Ayartılacak insanın zihninin bir parçasını etkilemek ve bu parçanın da kişiliğin bütününe baskı yapması. Ve okuyucu gizem içinde kaldıkça daha bir hisseder bu baskıyı (...)
Tehlikeli İlişkiler bir irade mitolojisidir; ve burada irade ve cinselliğin sürekli karışması en güçlü eylem araçlarıdır.
İrade ve cinsellik birbirine karışır, çoğalır, tek bir alan oluşturur çünkü Laclos cinselliği bir baskıya bağlı olmanın çok daha ötesinde, çok daha şiddetli bir biçimde hisseder, ona göre irade cinsellikten ayrılmaz, tersine kitabın erotik alanının temellerinden birini oluşturur.
Kitabı küçük çapta ve neredeyse gizli bir başyapıt özelliği kazandığında Laclos şöyle demiştir: “Bu dünyada ben öldükten sonra bile yankılanacak bir yapıt yaratmak istedim.”
André Malraux, 1939