Romanın başkarakteri Tartuffe; kendisini dindar ve erdemli bir kişi olarak tanıtarak zengin bir ailenin içerisine sızar ve bilhassa evin babası Orgon’u kendisine bağlar. Tartuffe, dindarlık rolünü o kadar iyi oynar ki gerçek yüzünü herkesten gizler ve ailenin, şahsına körü körüne güvenmesini sağlar. Dinin ve ahlakın kolayca suistimal edilebilir olmasından ustaca faydalanan Tartuffe, nihayetinde Orgon’un elinden tüm malını mülkünü alarak acı gerçekle yüzleşmesini sağlar. Yapılan ahlaksızlıkların kötülerin yanına mı kalacağı yoksa hakkaniyet sahibi yöneticilerin varlığı sayesinde gülenlerin bu kez iyiler mi olacağı ise Molière’in satırlarında gizlenmiş vaziyettedir.
Molière’in Tartuffe adlı eseri, komedi türünde yazılmış olsa da 17. yüzyıl Fransız toplumunun dinî ve sosyal yapısına dair sert bir eleştiri içermekte ve mizah ögelerinin toplumsal eleştiriyi yumuşatmak için kullanılmasıyla birlikte din ve ahlakın istismarına yönelik bir parodi olarak okuruna sunulmaktadır. 
Tartuffe; evrensel ve kendi zamanının sınırlarını aşan bir eser olarak sahte dindarlık, çıkarcılık ve kör inançlar üzerinden inşa edilen trajikomik yapıları sergilemektedir.
“Kimi yalancı pehlivandır kimi de yalancı sofu. Nasıl alnı ak, yüzü pak, gerçekten kahramanlar hiçbir vakit ortalığı velveleye verenler değillerse peşlerinden gitmemiz gereken sahici dindarlar da işi ağız burun hokkabazlığına dökenler değillerdir.”