“Ölüm, insanlık şemsiyesi toprağa gömüldüğü zaman, rüzgâra binip sağanak olacak ve tüm insanlık ters şemsiyelere sığınarak ölümden kaçmak isteyecek.
Rüzgâr, kucağındaki ölümle beraber ters şemsiyelere sığınmış insanların omuzlarına basarak açık penceremden içeriye süzülecek.
Ters şemsiyeye sığınmış insanlar, şemsiyelerindeki hava deliklerini görüp rüzgârı kovalayacaklar.
Bunu fark eden rüzgâr, daha önce açık bıraktığım sokak kapısından çıkacak ve ölümü odamda unutarak yağmura karışacak. 
Yağmuru gören insanlar, şemsiyelerini ters çevirerek her bir damlaya gereken cevabı verecekler. 
Ben de yatağımda üzerime doğru yürüyen ölüme kavuşacağım ve insanlar şemsiyeleri su kaçırıyor diye ağlarken çoktan yağmur olacağım.”