Bir hastanenin yoğun bakım odasında oksijen maskesiyle nefes almaya çalışan annemin bu yüzü aklımdan asla çıkmayacak. Yüzündeki panik, çaresizce nefes almaya çalışırken makineden çıkan sesler, ciğerlerine oksijen dolduramamalar, bitkin ve solgun yüzü aklımdan çıkmayacak. Bunlar sizin peşinizi bırakmaz. Bilincinizi, benliğinizi, hafızanızı meşgul eder hep. Kurtulmak imkansızdır. Unutmak imkansızdır. Her unutuş bir hatırlamaktır. Unuttum dediğin zaman neyi unuttuğunu hatırlarsın; alzaymır değilsen eğer…
Orada yatan ve bir makineye bağlı olan sen değilsin aslında; geçmişim uzanmış yatıyor karşımda.
Kim bilir belki de son bir buluşma… 
Herkesin, her şeyin bolluğu ve çokluğu senin yokluğun etmiyor anne…
Barış Çiviroğlu`nun kaleminden çıkan bu dokunaklı roman, günümüz ailelerinin yaşadığı gerçek sorunlara değinirken, anne-çocuk arasındaki bağın gücünü ve sevginin her şeyin üstesinden gelebileceğini anlatıyor. 
Ergenlik dönemi zorluklarını, aile içi iletişim problemlerini ve pandemi sürecinin etkilerini ustaca işleyen "Söz Veriyorum Anne", okuyucuyu hem düşündürüyor hem duygulandırıyor. Bu hikâye, verilen sözlerin önemini, ikinci şansların mümkün olduğunu ve en güçlü bağın anne-çocuk arasındaki sevgi olduğunu hatırlatıyor.