4 Nisan 1953 günü Dumlupınar denizaltımız, Çanakkale’nin Nara Burnu açıklarında battı. Batan Dumlupınar’dan sadece tarih kitaplarındaki bu birkaç ruhsuz satır olmamalıydı.

Çünkü bu batık ruh taşıyordu, hissediyordu. Suyun doksan metre altından çığlık atıyordu.
Son nefesler, son keşkeler, son aşk hikayesi…

Kırılan son ümitler, hep beraber söylenen son türküler…
Edilen son dualar…
Hatta o gemiden günümüze kalan son nefer!
Hepsini bu romanda bulacaksınız.
Bu roman, tarihin gerçekliğinde, Çanakkale’nin koynunda yıllardır yatan yiğit şehitlerimize adanmıştır.