“Evlerinde bulgur pilavı ile ekşi ayrandan veya kuru ekmekle küflü peynirden başka yiyecek bir şeyleri olmayan bu çocuklardaki kızgınlık ve öfkenin altında yatan sebep trende seyahat edenlerin yaşadıkları gösterişli yaşantıyı önsezileri ile algılayıp bu yaşantıya içten içe duydukları korkunç nefretti. Öyle ya; giyimleri, kuşamları, konuşmaları ve yaşantılarıyla kendilerine benzemeyen ve hep trenin yüksek pencerelerinden onlara aşağılar yahut sahte bir acıma, üzüntü ile bakan bu insanlardan nefret etmek için bilinçaltında sessizce biriktirdikleri birçok sebepleri vardı. Bunlar insanlığın varoluşundan bu yana kendi ruhunun derinliklerinde gizlediği ve Kabil’den bu yana bir türlü terk edemediği bencillik duygusuydu. Bencillik, kıskançlığı beraberinde getirip bu küçücük çocukların bile davranışlarına yansıyordu.”