Farklı kültürleri, farklı etnik ve dinsel kökenleri olan insanların bir arada yaşamak zorunda oldukları kadim bir coğrafya bizimkisi, vatanımız. Üçüncü bin yıldan gün eksiltiyoruz; ama kardeşliği, farklılıklarımızın ne büyük bir zenginlik olduğunu sevgiyle taçlandırıp kavrayabildiğimiz söylenebilir mi? Acıyla, gözyaşıyla yoğrulmuş bu topraklar kanatılmaya devam ediliyor hâlâ. “Neotürkiye`nin panzehiri hafızadır.” diyerek bir saptama yapmış gazeteci/yazar Mustafa Hoş; Mehmet Kum da “Son Ezidi” çığlığıyla hafızamıza bir ışık tutuyor. Bir yüzleşme isteği “Son Ezidi” törecilere, karanlığa, haksızlığa, adaletsizliğe indirilmiş bir şamar. “Son Ezidi” içerdiği tarihsel, toplumsal, sosyolojik ve psikolojik irdeleme ve göndermelerinin yanı sıra dille yaratılmış görsel bir şölen. E.Bülent Yardımcı