Biri olmalıydı; bedeli son kertesine kadar ödenmiş ne varsa unutturup, “buraya kadardı, direndin, kazandın sonunda” der gibi beni sarıp sarmalamalıydı. 
Yüksek dağların en dik yamaçlarından, yağışların kayganlaştırdığı zeminde yuvarlanarak ilerledikten sonra herhangi bir yere takılan küçücük bir çakıl taşından büyük değilim yer-yüzünde. 
Kırılgan bir kelebeğin kısacık ömründe yaşamak için biricik şansı, doğasında var olmak değil miydi? Sahi, aykırı iklimlere zorlanan kelebeğin günahı ne olabilirdi?