Vakti zamanında bir oduncu varmış. Adamcağız sabahtan akşama kadar çalışırmış. Sonunda bir miktar para biriktirebilmiş. Bir gün oğlunu karşısına almış: "Sen benim biricik oğlumsun" demiş. "Alın teriyle kazandığım bu parayı seni okutmak için harcayacağım.Bir meslek sahibi olursan, yaşlanıp evde oturduğum zaman bana bakarsın." Bunun üzerine oğlan okula gitmiş. Derslerine çok çalışmış, öğretmeni de onu çok sevmiş. Daha sonra başka bir okula başlamış ama parası bittiği için okulu bitiremeden eve dönmek zorunda kalmış: Babası: "Artık sana daha fazla para veremem,"demiş. "Ancak ekmeğimize yetecek kadar kazanabiliyorum." demiş.