Nicola Parisi’nin kaleme aldığı Sinan, Osmanlı’da Kubbeli Mekânların Tasarımı ve İnşası, Mimar Sinan’ın sanat ve teknik arasında kurduğu dengeyi ortaya koyarak, kullandığı mimari ve mühendislik yöntemlerini detaylı bir şekilde inceliyor. Parisi, Sinan’ın yapılarını statik denge, tasarım kodları ve bu kodların arka planında yer alan mantıksal-biçimsel ve teknik-strüktürel süreçler, malzeme kullanımındaki yenilikleri üzerinden analiz ederek onun Osmanlı yapı geleneğine kazandırdığı çok katmanlı mimari sistemlerin etkisini ortaya koyuyor. Aynı zamanda Sinan’ın eserlerini sadece mimarlık tarihinin değil, dönemin kültürel, sosyal ve siyasi bağlamlarının bir ürünü olarak ele alıyor.
Görseller, planlar ve çizimlerle desteklenen bu çalışma, hem teknik hem de tarihsel açıdan zengin bir kaynak niteliğinde. Parisi’nin analitik yaklaşımı, okuyucuyu taşın arkasındaki bilim ve tasarım süreçleriyle buluşturuyor.