Her sabah olduğu gibi askerî kıyafetli bir adam tarafından bağırılarak uyandırılmışlardı. Kimi çocuklar gözünü açmaya, kimileri de giyinmeye çalışıyorlardı. Hemen hepsi birkaç dakika içerisinde bahçeye çıkmış ve bir hizada sıraya girmişlerdi. Burası sadece çocukların olduğu kamptı. Hiçbirinin ailesi yoktu. Gözlerini burada açmışlardı. Bulundukları yerlerde kötü işlere bulaşacaklarına burada sıkı bir disiplin altında eğitilip özel bir birlik olarak önemli görevlere veriliyorlardı. Burada gördükleri komutanlarını, aileleri olarak kabullenmişlerdi.
İşte bu çocukların arasında Pamir ve Cesur da vardı.