İnsanoğlunun ilk ve en büyük düşmanı şeytan, görevini hâlâ tamamlamadı. Kıyamete kadar mühlet verilmiş lanetli mahluk, birçok insanı saflarına çekti, birçok kişiyi hak yolundan saptırdı. Tarih, bu sapkın insanlar arasında öylelerine tanık oldu ki hepsinde -az veya çok- Allahutaala karşısında büyüklenen ve bencilliğe kapılan şeytanın iz düşümü görüldü.

Şüphesiz şeytani hasletleri benliklerinde taşıyan bu insanların en azılıları son peygamber Hz. Muhammed (s.a.v.) döneminde meydana çıkmış ve o kutlu davetçiye en büyük düşmanlıkları sergilemişlerdi. Onun için bu şeytani kişilikleri, hak karşında aldıkları vaziyetleri, hakkın onlara karşı bakışını mercek altına almak, hâlâ en büyük düşmanımız, insanları ayartma konusunda maharetli iblisin tuzaklarına karşı kendimizi korumak açısından büyük bir önem arz etmektedir.

*Şeytanın İz Düşümü*, böyle bir anlayış içerisinde, Hz Peygamber devrinin iki azılı hak düşmanını -Velîd b. Mugire ile Ümeyye b. Ebu’s-Salt- inceleyerek ve bunların şeytani özelliklerinin zamanımıza yansıyan davranış kalıplarını güncel hâlleriyle ortaya koyarak günümüz insanına şeytan ile arasına mesafe koymasında yol gösteriyor.