*Bana bak Ayaz, bir daha bana herhangi bir şeyini taşıtma yemin ederim seni öldürürüm!* diyerek avaz avaz bağırdım. Başımı geriye yaslarken gözlerime sevgiyle bakan adamın dudaklarıma uzanışına ağrım da olsa mutlulukla yanıt verdim. Yol arkadaşımdı benim, kime kızardım en çok, nazım ondan başka kime geçerdi benim, o kolum, kanadım her daim ocağımdı.

Gözümden düşen damlayı fark ettiğinde beni her daim sarıp sarmalayan, büyüten ve yücelten ses tonu ile:

*Seni seviyorum. Beş dakika daha dayan tamam mı?* diye sorduğu soruya başımı sallayarak yanıt verdim. Yine bir sancı girdiğinde:

*Bu son Ayaz bana söz ver,* dedim son gücümle…  *Bu son meleğim, söz…* derken sıcacık gülümsüyordu.