Yüksekçe bir tepede rüzgârla yalnız kaldığında gözlerini kapa ve gönül kuşunu serbest bırak.

Bırak, yükselsin gökyüzüne... Uçsun...

Uçsuz bucaksız semada, bütün olumsuzlukları ve engelleri geride bırakırcasına kanat çırpsın.

Uzaklaşsın düşüncelerden... Uçsun...

Uçsun masmavi gökyüzünde bulutların arasından süzülsün.Uçsun, yalnızlığa doysun.

Huzuru yudumlasın nefesinde.Ne zaman ki bu mutluluğu biriyle paylaşmak ister, o zaman dönsün.

Bırak kendi haline; bırak, yaşadığı huzuru kimin kalbinde bulacaksa onun omzuna konsun.