Leyla Dinç, Sessiz Umutlar’da hayata dair soru işaretlerini şiirsel ve felsefi bir dille anlatıyor.
Hayatın belirsizlikleri karşısında insanın kendine ve iyiliğe tutunarak ruhunu koruyabileceğini; yolun sonu karanlık görünse bile o karanlığın içindeki ışığı görebileceğimizi hatırlatıyor.

Bilinçaltının karanlık köşelerinden tozlu sandıklar çekilir ve içinden hiç solmamış renkler çıkar.
Ve yılların yüküyle sessizleşen kalp, en küçük bir dokunuşla yeniden çarpmaya başlar.
Çünkü ses, yalnızca kelimeleri taşımaz; geçmişin kokusunu, çocukluk günlerinin sıcaklığını da beraberinde getirir.
Her hecede eski bir oyun, unutulmuş bir kahkaha gizlidir.