Anne ve babalar; çocuklarınızı dinleyin, susturmayın, kapalı kapılar ardına hapsetmeyin onları. Mehir’in başına gelenler ailesinin şanına yakıştırılamadığı için hakkında alınan her karar onun hayatını katletti.

Bu hayatı Mehir seçmedi.

Kimse böyle bir hayatı yaşamak istemez. Mehir de istemezdi. Evet, bu yaşadığı acı tecrübeler belki kişiliğini çok güçlendirdi. Çocukları için acılarına yenik düşmedi. En yenik düştüğü günde bile çocukları için Anka kuşu misali hep küllerinden yeniden doğdu. Şu an yine hayatta, hem kendi çocuklarına hem de Yusuf’un oğluna bakıyor. Belki Mehir’i Mehir yapan bu acılarıdır. Acı tecrübelerle, ıstırapla değil de bilgi edinerek güçlenseydi keşke.

Sayfalar dönüyor, bölümler geçiyor, hikâyeler bitiyor ama hayat her daim devam ediyor.