Di Serêşîya Dinyayê de, Ayfer Tunç, çîroka Mürşit ji me re vedibêje ku dixwaze wekî “rêwî”yekî bijî lê ji ber mirina bavê xwe mecbûr dimîne dibe “sermîyanê” malbata xwe û dostanîyeke binecih bi Madenkar re datîne ku Madenkar xeyalên xwe yên li ser Stenbolê li pey xwe hiştine û hatiye otêla Mürşit li xwe kiriye stare.

Famkirina ji dinyayê û ji jîyanê ya her du hogiran, kurteyeke şermê ya ji dîrokên welatê wan datîne ber çavên xwendevanan.

Serêşîya Dinyayê, derbek e ku bi peyvan hatiye lêdan.