Denizalp, bir sahil kasabasında, terk edilişlerin, eksik büyüyüşlerin ve yarım kalmış soruların izini sürerken, dedesinin gölgesinde bir ömürlük aidiyet arar. Kurye çantasında ekmek parasını, sırtında çocukluğunu, yüreğinde ise susulmuş, hem sahte hem gerçek bir aile geçmişini taşır.
Mudanya’nın taş sokaklarında dolaşırken, her adımında bir insanı, bir yüzleşmeyi, bir veda anını bulur. Babasını ararken dedesini özler. Annesini sorgularken babaannesine sığınır. Bir yandan büyümek zorunda kalan ablasının sessiz fedakârlığını keşfederken, diğer yandan Nazlı’nın sessizce gelen şefkatiyle içindeki adamı bulmaya başlar.
Bu roman, sadece bir çocuğun ailesine değil, bir insanın kendine yazdığı mektup...