Kadit, artık eskisi gibi boş değildi çünkü artık onun bir amacı vardı ama dolu da değildi. Bir amacı vardı evet, ama onu hür iradesiyle yapmıyordu, sadece yapması gerektiği için yapıyordu. Kadit, artık denizdeki yosun kadar ruhsuz, yine yosun kadar denizin bir parçasıydı.

9 öyküden oluşturduğum bu öykü kitabında, farklılık, sıradanlık, yalnızlık, hayatın absürtlüğü gibi konuları işle-dim.
Ayrıca var olanı yok sayma, gözünü yumma, farklılıklardan korkma ve efsaneleştirme yoluyla önemsizleştirerek toplumdan soyutlaştırma gibi toplumsal bozuntular ile rüyadan medet umma, iyilikten bulamadığını kötülükte arama, kendi ile barışamama, toplumun onun farklılıklarını gasbedip asimile etmesine göz yumma gibi kişisel hataları eleştirdim.
Son olarak, her toplum özünde tüm farklılıkları ile tüm yetenekleri ile bireydir, bunun unutulmaması dileğiyle…