Yaratılmışlar arasında en mükemmel yaratılmış olan insan, yaşamını sürdürürken temel sağlık argümanlarına riayet etmek durumunda olduğunu ilk günden itibaren çok acı tecrübelerle öğrenmiştir. Yaşam standardını mükemmelleştirerek sürdürmenin yol ve yöntemlerini devamlı araştırmış ve halen de araştırmaya devam etmektedir.
Kadim ilkçağ filozoflarından itibaren sağlık alanı hem ruh hem de beden sağlığı alanı olmak üzere dikkatle değerlendirilmiş ve önemli tavsiyeler ortaya konulmuştur. İnsan beden ve ruh yapısıyla düalist bir varlık olarak kabul edilmekte ve bu ikisinin birlikteliğiyle hayatiyet kazandığı vurgulanmaktadır. Her iki kısmın sağlığı insanın değerini ortaya koymaktadır. Temel bakış açısıyla dünya hayatında belirli bir zamanı geçirmek üzere bulunan insan, davranışlarıyla yetkinleşerek iz bırakabilmektedir. Bireyin yetkinleşmesi de önce beden ve ruh sağlığını korumasından geçmektedir.
Ruh sağlığı başlangıçta beden sağlığının da önüne geçmektedir. Ruh sağlığını gerçekleştirmek, ruh sağlığını olumsuz etkileyen hastalıklardan kurtulmakla mümkün olmaktadır. Bu hususta ilk uyarıların filozof Kindî tarafından Defu’l- Ahzan (Üzüntüden Kurtulma Yolları) adlı risalesinde yapıldığı görülmektedir. Birey önce üzüntünün sebeplerinin neler olduğunu bilecek, daha sonra da onlarla başa çıkmayı gerçekleştirebilecektir.
Bu çalışma yaşam süresince bireyin sağlıklı ve mutlu bir zaman dilimini geçirmesine katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Bireyin ruh sağlığını gerçekleştirebilmesi kendi elindedir. Birey sıkıntılarının üstesinden gelmede kendisini rehabilite etmeyi gerçekleştirebilecek yetkinliğe kavuşmak durumundadır. Bu yetkinleşme bireyin mutluluğuna katkı sağlayacaktır.