Skandalın gölgesi çekileli epey oldu; ardında, arzuyu bastırmak için kurulmuş bütün kalıpların ne kadar kırılgan olduğunu daha iyi görüyoruz. Sade adı bu ülkede çoğu kez “ayıp”la, “sapma”yla ve müstehcenlikle yan yana anıldı. Oysa bugün, duygulanımların ve bedenlerin özgürlüğünü konuşurken asıl meselemiz, bir kişinin diğerine hükmetmesi değil; yetişkinler arasında rızaya dayanan, bilgilendirilmiş, geri çekilebilir bir “evet”in dili ve etiği. Elinizdeki metin, tam da bu etik dilin—yavaşlığın, netliğin ve özenin—nasıl kurulacağına dair bir çalışma defteri.
Arzunun tarihi, kilise–hukuk–tıp üçgeninin ayıplama rejimlerinden feminist özneleşmeye, queer kuramın çoğulluğundan kink aktivizminin güvenlik protokollerine uzanan bir çizgi izledi. Bu çizgide her kazanım, şu temel kavrayışa dayanır: Özgürlük, “bana ne istersen yaptır” değil; “benimle birlikte, benimle konuşarak ve istediğim an durabileceğim çerçevede buluş” demektir. Bu metin, skandalı fetişleştirmeden, arzunun pedagojisini kurmanın yollarını arıyor: dil, nefes, ritüel ve bakımın ağır işçiliğiyle.