Hayatını yollarda geçirdiği sıralarda bile eksiği gediği hiç düşünmez, anlık ihtiyaçlarına göre yaşardı. Ya şimdi?
                                                                                                              
Eksikliğe tahammülü kalmamış, bir tek şeyi unutursa bedeli kaldıramayacağı derecede ağır olacak bir suç işlemiş gibi davranıyordu.
Gündelik hayat, insanı gündelik olanın hayati önemiyle böyle kemiriyordu işte. Şeklen yaşamak, evet buydu. Başı iki elinin arasında yatağın kenarına oturmuş bir zamanlar olduğu kişinin kendisi olup olmadığını düşünüyordu.