*Ranzamdan inip kararmış çıplak ayaklarımla meydancının yanına yürüdüm. Kanlanmış gözleriyle selam verdi. Hapse girdiğimden beri her gece, herkes yattıktan sonra bu masaya oturup koğuştakiler uyanana dek yazı yazıyordum. Meydancı, ocağın altına zulaladığı kâğıtlarımı verip uyumaya gitti. Kâğıtları verirken her gece olduğu gibi `Ne yazıyorsun?` diye sıkıştırdı beni. Kitap diye geçiştirdim oysaki kendi suç dosyamı yazıyordum. Yazdığım onca dosyadan sonra bir gün kendi dosyamı da yazacağım aklımın ucuna gelmezdi ama yazıyordum işte. Bu satırların tamamı benim itirafım, yazdığım her kelime benim suç dosyama ait. Her kim okuyacaksa bu satırları bilsin ki her satırı işlediğim bir suç... oysaki ben suçsuzum.*

Ruski, yolu Türkiye’den geçmiş 4 Rus kadınının suç hikâyelerini anlatıyor. Ruski’de hayat kadınlarının umutlarını, katillerin şefkatini okuyoruz. Kimi zaman Dünya Kupası Finali’nde gol atıp kimi zaman izbe bir kumarhanede kaybediyoruz. Türkiye’den Fransa’ya, Kıbrıs’tan Rusya’ya savrulurken insanların şiddeti nasıl basitleştirdiklerine tanık oluyoruz. Birbirleriyle iç içe geçmiş 4 hikâye, farklı toplumların şiddet biçimlerini ve mevzubahis suç olunca birbirlerine ne kadar benzediklerini çarpıcı bir şekilde okurla buluşturuyor.