Usta bir gazeteci olarak tanıdığımız, edebiyat ve kitaplar üzerine yazılarını, yorumları Usta bir gazeteci olarak tanıdığımız, edebiyat ve kitaplar üzerine yazılarını, yorumlarını zevkle okuduğumuz Serpil Gülgûn bu kez de bambaşka bir pencereden sesleniyor bize: Kısa öykünün penceresinden.

Korkutucu öyküler bunlar. Belki korkutucu değil de, ürpertici demek daha doğru olur. Çünkü çoğunlukla yalın ve güvenli hayatımızın içindeki o tehlikeli şeyleri hatırlatıyor bize. Hani öyle bir an gelir de, en sakin halimizde bir ürperti sarar ya içimizi…İşte o anların öyküleri bunlar.

Aklınıza gelince ödünüzü patlatacak türden…

*Sonra, her şey yeni baştan başladı. Toz iskelet, iskelet, adam oldu. Bu sonsuza kadar hep sürdü mü yoksa hemen bitti mi, anlayamadı. Ama gözleri kararmaya başlamıştı. Tepesindeki cızırtılı ses, ‘Yoruldun sen çocuk! En iyisi, şimdilik kendini uykunun kollarına bırak’, diyerek üzerine eğildiğinde, gözleri büsbütün ağırlaşmış, kapanıyorlardı.*