Tükendi
Kopar gelir sahibinden;Kırıldığı o gün.Acısı ayazdadır,Feryatları buzda…Yine de eğilmez, eğmez başını cellâda...Üşütür, korkutur, yakar.Sonunda yine kahredip güneşeHayat için, girer toprağın koynuna…Kardan kadın; acımaz kendine asla!