Romantikler, *Tanrılar’ın kollarında büyüdükleri için insanların sözlerinden pek bir şey anlamazlar.* Ama bu durum bazı romantiklerin gerici oldukları gerçeğini değiştirmez. Tam da bu noktada, bütünüyle *imgelemin hazları*na indirgenmiş bir dünyanın müşterek olamayacağını belirtmek gerekir. Oysa kamusal akıl insanlığın en büyük kazanımlarındandır. Öte yandan, *kedi resimlerini bile cetvelle çizdiren* şu *intellectus sacrificium intellectus* bağnazlığının her şeyi *savunmasız birer yıkıntıya dönüştürdüğü* de ortadadır. Her şeyin akla tâbi kılındığı bir dünyada, tinsel olanın ritmi bozulur ve *dünya ağır, kalın, opak ve engelleyici bir hâl alır.* Tam da bu yüzden, şuurunu kaybetmeyen bir imgelem, insanlık durumunun olmazsa olmazıdır. Nihâyetinde akıl, haddini bilmesi ve evcilleştirilmesi gereken tehlikeli bir kabiliyettir. Dolayısıyla romantizm, bütün açmazlarına rağmen, aklın bunalımına karşı *imgelemin hazları*yla verilmiş devrimci bir cevaptır.