Li gor rapora UNESCOyê zazakî li ber mirinê ye, bi gotineke din li ber bi mirinê diçe. Ew rapor tunebûya jî me dizanî ku zazakî bi rastî jî li ber mirinê ye. Çi heyf e ku êdî di gundên zazayan de zarok zazakî napeyivin. Heke di cihekî de zarok bi zimanê diya xwe nepeyivin, bizanin ku ew ziman di xetereyê de ye. Heke weha biçe, piştî du-sê neslê din zazakî mixabin ji holê radibe. Çunkî zarokên zazayan li dibistanan tirkî dipeyivin, bi hev re tirkî dipeyivin, di malên xwe de, bi dê û bavê xwe re piranî tirkî dipeyivin. Bi vî awayî kîjan ziman dikare serbixwe bimîne, kîjan ziman dikare ji holê ranebe? Baş tê zanîn ku ziman wekî jiyanê ye. Divê hertim xwe nû bike. Îro di zazakî de derbarê felsefeyê de, derbarê teknolojîyê de, derbarê zanistê de di nav xelkê de bêjeyeke zazakî ya orîjînal tune ye. Divê ev bêje ji nû ve bên çêkirin. Ev mesele jî giredayiyê gelek faktorên cur bi cur e.