Rayların karşı kıyısına kondurulan yüksek katlı binaların azametli,şaşalı görüntüsüyle;beri kıyısında boynunu bükmüş, duvarları boyasız hatta sıvasız evlerin dağınık görüntüsü müthiş bir tezat oluşturuyordu.
Hafif bir rüzgarda bile uçacakmış gibi duran çatıları, etrafı duvarsız ya da çitsiz bahçelerinin bir köşesinde gün aşırı tutuşturulan tandırlarından yükselen dumanları, karanlık çağlara rahmet okutacak karanlık ve ürkütücü sokakları, köstebek yuvalarını andıran cüzzamlı yolları, seçimden seçime büyük nümayişlerle yapılan sözüm ona parklarıyla üvey bir evlattan farksız görünüyordu rayların beri kıyısı. Her saat başı gelip geçen trenler olmasa, bu iki dünya arasına çekilmiş utanç çizgisinden farksızdı raylar.