BİR KAN OKYANUSU

Tırnaklarla duvarlara kazınmış çığlıklar.
Ve gölgelerin içinden ona bakan… kendisi.
Kaçmaya çalıştığın her karanlık geçmişine çıkıyor, zihninde durmadan konuşan o ses gitgide daha gerçek oluyor.
Çıkış yok. İyi yok. Güzel yok. Umut yok.
Gücün bedeli sandığından daha büyük: 
Canavarlar yalnızca karanlıkta saklanmaz.
Bazen onları ailemiz yaratır.
Ey sen bu yaldızlı kasrın
Ceset mavi kataraktlı sofu soytarısı
Söylendi say sana şarkısı şimdi cümle mahlukatın
Ki düşmüş batına bu raksın gölgesi azgın yadigâr,
Ant olsun ki şimdi sen
Sabah yıldızının terlemiş gaip odunda
Nefessiz bir fısıltıya uyananlardansın.