Bazı metinler, yalnızca bir hikâye anlatmaz. Onlar, içinde yaşadığımız dünyayı anlamaya ve anlatmaya çalışan bir çabanın sonucudur. "Pembe Kapı", tam da böyle bir metin. Bu oyunu okurken, aslında sadece Kirmat ve Sabeny’nin değil, tüm toplumun ve insanlığın çıkmazlarını, korkularını ve sorgulamalarını görüyoruz. 
Pembe Kapı okuyana göre farklı anlamlar kazanabilecek bir metin. Politik bir eleştiri, psikolojik bir çözümleme, bir aşk hikâyesi ya da bir trajedi… Ama en çok da insanın kendi kendisiyle yüzleşme hikâyesi. Çünkü “Pembe Kapı” bir gazetecinin hapishanede yaşadıklarını değil, çok daha büyük bir hapishaneyi tarif ediyor: Bize çizilmiş sınırları, öğretilmiş korkuları, bireysel ve toplumsal esaretimizi. 
Gerçek anlamda özgürleşebilecek miyiz? Bir gün "Pembe Kapı"nın önünde durduğumuzda hangi yolu seçeceğiz?  
Bu eser, mücadele edenlerin, mücadeleden yorulanların ve hâlâ bir umut arayanların 
hikâyesidir.