Bana hissettirdiği her şey yalanmış, kaybetmek… Kalbime tekrar sahip olmak, yeniden her şeye baştan başlamak zor olmamalı.

Gözlerimi kapatınca onu görüyorum. Yanımda uzanmış bana bakıyor. Ona gülümsüyorum sonra beni bıraktığı gerçeği ile yüzleştim. Kalbim canlı canlı yerinden çıkartıldı ve her yer kan içinde.

Kendi acımda boğuluyorum. Özgürlük bu muydu?

Sesler... Kafamın içinde durmadan konuşan duyular. Hızla kontrolü kaybediyorum, gücümü tekrar toplamalıyım. Boşlukta olmak. Özlüyordum dudaklarını, ellerini, tenini, sesinin tonunu, bakışlarındaki imalarını, yalnız kalacağım, daha öncede yalnızdım bana bir şey olmaz.

Savaşçı kadın…
Kimin için?