Bakan göz görür denilendi. Ruhları baktı aynı gözden, gözleri gördü tanıdı birbirini. Aynı şehrin insanları ayrı düştüler, ama aşklarının gariplikleriydi ağlarını ören. Öyle sıkı örüldü, öyle sıkı örüldü ki birbirinde kördüğüm oldu aşkları. Ta ki ölümlerini de Dünya zamanında ayrı eyleyip Kal’u Belâ da birleştiren yaradan onları bir eylemişti dünya ve ahiret yurdunda.
Ararat karını eritti sevdalarının sıcağında. Tufan ve Meryem Nuh`un kasırgasında dağa oturan sevda gemisiydi. Yol alma zamanıydı dünyada. Geminin ipi çözülmüştü artık. Kim durabilirdi önlerinde. Set olan, kasıp kavrulurdu sevdalarının tufanında.