“Birine kalbinin yerini göstermek ona iyi bir nişancı olması için fırsat vermektir.” 

Leyla Neva gözlerini kapatıp açtığında geride koca bir iki yılı bırakmıştı. Büyümüş ama ruhunun içinde küçücük kalmıştı. Yalnızlığına ortak olmasını en çok istediği kişiden iki bin yıl uzaktı çünkü son sözler söylendiğinde artık bir yarınları olmayacaktı. Hayalini kurduğu konservatuvarı kazanması, onun için yeni bir başlangıcın işaretiydi. Ne var ki kalbi, büyük bir savaşın ardından mağlup dönmüş, annesini kaybetmenin acısıyla yüzleşemeden kardeşinin yarasına merhem olmaya koşmuştu. Tüm yaralarına rağmen ayakta kalmaya çabalarken hiç ummadığı bir anda karşısına çıkan kırık kalbin sahibiyle, küllerinden yeniden doğmak için başka bir savaşa hazırlanacaktı.